Ik ben voormalig dagbladjournalist en strategisch communicatieadviseur. In beide beroepen heb ik mij beziggehouden met de gezondheidszorg. Ik ben ervaringsdeskundige op het gebied van gezondheid, pijn en mobiliteit, en de impact daarvan op het leven.

Zoals velen.

Schrijf over wat je kent, is het adagium. Logisch, je kunt wel een verhaal verzinnen, maar het moet ergens over gaan. In elk geval niet over ziekte, pijn en handicaps, dacht ik toen. Toch kwam ik daar op uit. Het kon niet anders. Dit is wat ik ken en waar ik veel over weet.

Niet alleen uit eigen ervaring, maar ook van gesprekken, in de loop van vele jaren, met misschien wel honderden mensen die met hun gezondheid kampen of in de gezondheidszorg werken. Zowel de patiënten, artsen en andere behandelaars die ik ooit heb gesproken voor mijn werk, als vrienden, kennissen of zelfs vreemden die mij vroegen wat ik mankeerde – op straat, in de supermarkt of in de kroeg – en dan hun eigen verhaal vertelden.

Bovendien hou ik van onderwerpen die echt zijn. Ik hou van mensen en hun beweegredenen, hun denkwijzen, hun redeneringen en hun acties. Hoe ze vooruit komen en hoe ze vastlopen. Daarom hield ik, toen ik nog werkte als journalist, het allermeest van persoonlijke interviews: met iemand gaan zitten, een bak koffie erbij, een gesprek voeren over bij welk onderwerp hij of zij dan ook betrokken was. En vragen stellen, heel veel vragen. Immers: alleen als je nieuwsgierig bent, leer je.

Het doel toen: een persoonlijk verhaal dat de krantenlezers zowel iets nieuws leert als herkenning biedt. Het doel van mijn boek nu: precies hetzelfde. Er zijn zo ongelofelijk veel mensen in Nederland die elke dag leven met klachten door een of meerdere chronische aandoeningen. Wat hun beperkt, variërend van enigszins tot extreem, en wat nog steeds gezien lijkt te worden als uitzondering. Maar wij zijn geen uitzondering. Wij maken ruim de helft van de Nederlandse bevolking uit en de rest heeft te maken met andere soorten shit. Elk huisje heeft zijn kruisje.

En allemaal moeten we een weg vinden om met ons veranderde lichaam en leven om te gaan. Dat gaat gepaard met vallen en opstaan. Met regelmaat weten we zelf niet eens waar we mee bezig zijn, al krijgen we nog zo veel adviezen van professionals of ervaringsdeskundigen. Aanklooien, is het. En dat mag, aanklooien.